Najczęściej występujące wady wzroku

Krótko- i dalekowzroczność oraz astygmatyzm to wady wzroku, które koryguje się za pomocą okularów, soczewek kontaktowych lub operacyjnie. Etiologia wad wzroku nie jest znana niemniej jednak nie można wykluczyć czynników genetycznych, uwarunkowań środowiskowych oraz stylu życia. Prezbiopia to wada wzroku pojawiająca się po 40 roku życia polegająca na niewyraźnym widzeniu przedmiotów blisko położonych. Prezbiopia pojawia się na skutek starzenia się oczu i nie można jej zapobiec.
Moc optyczną okularów i soczewek kontaktowych oznacza się w dioptriach o symbolach plus (+) lub minus (-).Każda z wad wzroku może się pogłębiać i nasilać z wiekiem, dlatego bardzo ważne są regularne wizyty u specjalisty (okulisty lub optometrysty), stosowanie korekcji wzroku oraz higiena oczu i zbilansowana dieta.

Dalekowzroczność, czyli nadwzroczność lub hyperopia

Dalekowzroczność to wada wzroku w wyniku której promienie światła wpadające do oka skupiane są za siatkówką na skutek zbyt małej siły łamiącej układu optycznego oka (rogówka+soczewka) lub zbyt krótkiej, w stosunku do wspomnianej już mocy, długości gałki ocznej. W zależności od wielkości nadwzroczności osoby posiadające tę wadę wzroku mogą mieć problemy z widzeniem przedmiotów blisko lub daleko i blisko położonych. Jeżeli wada wzroku nie jest duża wówczas osoby nadwzroczne mogą widzieć wyraźnie bez okularów, ale będą musiały włożyć w to bardzo duży wysiłku. Tak duży wysiłek może skutkować bólem głowy, zmęczeniem oczu lub zasypianiem podczas czytania. Dalekowzroczność koryguje się okularami lub soczewkami kontaktowymi o mocy dodatniej („plusami”).

Krótkowzroczność, czyli myopia

W oku krótkowzrocznym, w przeciwieństwie do dalekowzrocznego, moc łamiąca układu optycznego oka jest zbyt duża lub gałka oczna jest zbyt długa w stosunku do mocy łamiącej układu optycznego. Skutkuje to tym, że promienie światła wpadające do oka skupiają się przed siatkówką. Osoby krótkowzroczne nie widzą wyraźnie przedmiotów daleko położonych. Korekcja myopii odbywa się przy użyciu okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych o mocy ujemnej („minusami”).

Podziału krótkowzroczności można dokonać ze względu na wielkości wady na:

  • małą – do 3 dioptrii,
  • średnią – od 3 do 6 dioptrii,
  • wysoką – powyżej 6 dioptrii.

Astygmatyzm, czyli niezborność

Astygmatyzm to wada wzroku polegająca na tym, że moc łamiąca układu optycznego oka nie jest jednakowa w każdym przekroju. Oznacza to, że w przeciwieństwie do daleko- lub krótkowzroczności, w których moc układu wzrokowego określa się za pomocą jednej wartości sferycznej czyli np. +2,00 lub -1,00 w astygmatyzmie moc łamiącą określa się za pomocą największej i najmniejszej wartości mocy oraz osi, która mówi, w których przekrojach te wartości występują. Skutkiem astygmatyzmu jest niewyraźne widzenie niezależnie od odległości na jaką patrzy osoba obarczona astygmatyzmem. Charakterystycznym objawem astygmatyzmu jest niewyraźne widzenie podczas prowadzenia auta nocą. Astygmatyzm koryguje się za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych z cylindrami, czyli tzw. torycznych.

Prezbiopia, czyli starczowzroczność

Prezbiopia to dolegliwość pojawiająca się po 40 roku życia polegająca na niewyraźnym widzeniu przedmiotów blisko położonych. Prezbiopia jest procesem naturalnym polegającym na utracie elastyczności przez soczewkę wewnątrzgałkową. Starczowzroczność często bywa nazywana „chorobą krótkich rąk”. Prezbiopię koryguje się za pomocą jednoogniskowych okularów do czytania, okularów dwuogniskowych, progresywnych bądź multifokalnych soczewek kontaktowych. Dzięki stosowaniu odpowiedniej korekcji osoby z prezbiopią mogą normalnie funkcjonować zarówno patrząc na odległości bliskie, jak również dalekie. Prezbiopia pojawia się zarówno u osób, które nigdy nie miały problemów ze wzrokiem, jak i u tych, u których zdiagnozowano wcześniej nadwzroczność, krótkowzroczność lub astygmatyzm.